Riegrova Ścieżka i Via ferrata Vodni brana koło Semily

 Tatry Mnich i  przeskok autora nad Sukiennicami.

   
  W Karkonoszach czy Masywie Śnieżnika, a więc najwyższych partiach górskich polskich Sudetów, turysta nie znajdzie, szlaków porównywalnych z tatrzańską Orlą Percią, gdzie pokonywanie trasy odbywa się za pomocą sztucznych ułatwień klamr, kotw i łańcuchów. 

 Grzęda S.K. lata 80-te.

Historycznie owszem w polskich Karkonoszach, jeden ze szlaków posiadał charakter alpejski, ale został  dawno zamknięty ze względów bezpieczeństwa i ochrony przyrody (mowa o krótkim odcinku poprowadzonym tzw. „Grzędą Śnieżnych Kotłów”).

 Tatry Słowackie rejon Lodowego Szczytu, z tyłu Gerlach.

Z racji tego, że Sudety rozpościerają się również po czeskiej i niemieckiej stronie, należy się nieco przyjrzeć, czy doświadczony turysta może liczyć na odbycie ekstremalnych wycieczek porównywalnych pod względem zastanych trudności z tym, co można spotkać na tatrzańskich szlakach. 

 Góry Sokole lata 90-te granitowy wierzchołek Sukiennic.

 Kadr z filmu "Szturm na Mount Fanatik".

Jak wiemy Sudety charakteryzują się licznym występowaniem  formacji skalnych,  nie trzeba, więc w Sudetach (o czym doskonale wiedzą wspinacze) uparcie szukać wysokich szczytów czy poszarpanych grani, gdyż zamiennikiem tych rzeczy są tu wyjątkowej urody skały, które niejednokrotnie tworzą trudniejsze wyzwanie niż wychwalana przez rzesze turystów Orla Perć.   

 Via ferrata Vodni Brana koło Semily, na opcji czerwonej polski zespół wspinaczkowy.

 Rosocha przy Vodni branie.

Pewnym zapożyczeniem od wspinaczki, jest forma związana z pokonywaniem trudności w skale czy ścianie za pomocą tzw. - „żelaznej perci”.  - Taka żelazna droga z włoskiego: Via ferrata, jest, to nic innego jak szlak turystyczny o charakterze wspinaczkowym...  - I tu muszę zmartwić wszystkich zdobywców polskiego tzw. turystycznego świętego Grala, gdyż tego typu drogi są zazwyczaj trudniejsze niż nasza Orla Perć. Pierwsze via ferraty zbudowano we włoskich Dolomitach, podczas I wojny światowej, w celu ułatwienia przemieszczania się żołnierzy. Obecnie via ferraty, jak magnes przyciągają śmiałków z całego świata, którzy pragną wejść w miejsca, mało dostępne. Turyści w Europie mają możliwość pokonywania takich szlaków w krajach alpejskich, ale i też w Pirenejach, a w ostatnim czasie także i w Czechach czy na Słowacji.

 Via ferrta Vodni brana start w opcję czerwoną.

Via ferraty, wytyczono również w Sudetach, znajdują się one po niemieckiej (Via ferrata Nonnenfelsen w Zittauer Gebirge), jak i po czeskiej stronie tych gór (Góry Izerskie, Podkrkonoší ...).

 Stacja kolejowa Semily.

 Vodni Brana.

Jedną z ładniejszych via ferrat, pod względem atrakcyjności otoczenia jest położona koło miasta Semily  - Vodni brana, ulokowana w miejscu przewężenia, doliny przełomowej rzeki Izery. Miejsce, to słynie już od dawna z powodu poprowadzonej prawym brzegiem „Riegrovej stezki”. 

Riegrova Ścieżka, to jedna z atrakcji zaliczanych do atrakcji Czeskiego Raju. Mamy tutaj możliwość przejścia ścieżką edukacyjną, wzdłuż rzeki Izery z Semily do Podspálova, aż do zbiegu rzek Izery i Kamenicy. - Turyści mają tu sposobność przejścia przez tunel skalny oraz wędrówki po zawieszonej 5,5 metra nad rzeką Izerą kładce o długości 77 metrów. - Kolejną atrakcją jest elektrownia wodna w Spálovie zbudowana w latach 1922-1926, gdzie wodę do turbiny doprowadza wydrążony w skale tunel o długości 1 300 metrów.

Riegrova stezka.

Pierwotnie ścieżka edukacyjna państwowego rezerwatu przyrodniczego Údolí Jizery została uroczyście otwarta w październiku 1983 roku, natomiast  09.10. 2008 r. została oddana do użytku nowa ścieżka edukacyjna wzdłuż czerwonego szlaku Františka Ladislava Riegera, pochodzącego z Semily czeskiego polityka, który w 1909r wytyczył ten szlak.

 Okolice Semily z naznaczoną trasą edukacyjną wzdłuż rzeki Izery.

Riegrova stezka.

Obecnie ścieżka edukacyjna ma 15 przystanków poświęconych ochronie przyrody, faunie i florze, geologii, turystyce oraz ciekawostkom technicznym. - Ścieżka wiedzie równolegle z czerwonym szlakiem turystycznym „Riegrova stezka” i można nią przejść w obu kierunkach. 

Znajdująca się pod przeciwnej stronie wiszącej nad rzeką kładki via ferrata Vodni brana, znajduje się ok. 200 metrów od miejsca, gdzie możemy zaparkować samochód. Kolejno wzdłuż rzeki, z jej nurtem dochodzimy do punktu, w którym rzeka Izera przebija się przez masy skalne tworząc naturalną bramę o charakterze wąwozu.  

 Vodni brana - topo.

 Elektrownia Spalov.

Napotykamy tu tablice informacyjne, opisujące dwa warianty wejścia (czerwony i niebieski) – zdobycia Vodni brany, które zarazem adresowane są dla osób mniej i bardziej doświadczonych. 

 Via ferrata Vodni brana.

Wspinanie via ferratą wymaga, odpowiedniego wyposażenia niezbędnego do asekuracji, amatorzy tego typu atrakcji potrzebują: dobrze dopasowanej uprzęży wspinaczkowej wraz z lonżą z absorberem energii, potrzebny jest oczywiście kask i dodatkowe ekspresy, dobre buty (najlepiej wspinaczkowe) oraz rękawiczki. – Dzieci podczas wspinaczki dodatkowo mogą być zabezpieczane przez osoby dorośle, własną liną wspinaczkową, zwłaszcza przy pokonywaniu trudniejszych fragmentów drogi.  

 Vodni brana i Riegrova stezka.

 Vodni brana opcja czerwona.

Zatem jak widzimy tatrzańska Orla Perć, nie stawia przed turystami, aż takich wymogów, natomiast wejście w każdą via ferrate, wymaga oprócz sprawnego przemieszczania się po trasie - asekuracji; trzeba stale mieć na uwadze aby w razie odpadnięcia, być zawsze wpiętym w stalową linę lub inne punkty asekuracyjne (stanowiska).  

Via ferrata koło Semily w trudniejszym wariancie czerwonym ma ok. 60 metrów przewyższenia. Obowiązuje na niej ruch jednokierunkowy w górę.

 Via ferrata Vodni brana opcja czerwona.

 Vodni brana.

Jest, to droga o znacznej ekspozycji i trudnościach A, A/B, B, choć pojawiają się miejsca o trudnościach C (skala trudności ferrat sięga od stopnia A do F), w których należy już odpowiednio dysponować zakresem siły i techniki (zasada trzech punktów wspinaczkowych, plus stała i czujna asekuracja).

Vodni brana opcja łatwiejsza niebieska.

Drugi z wariantów: niebieski, dostępny jest w obu kierunkach i polecany jest na rozgrzewkę lub osobom, które są mniej sprawne siłowo oraz technicznie. Na trasie tej nie ma też znacznej ekspozycji, co pozwala nawet dzieciom pokonać tę drogę.

Via ferrata Vodni Brana koło Semily, na opcji czerwonej wspina się czeski i  polski zespół.

Miejmy też na uwadze, że wspinanie powinno odbywać się w czasie ładnej pogody (skała powinna być sucha), oczywiście w żadnym wypadku nie powinniśmy się wspinać przy opadach deszczu i w czasie burzy!

 Lokalizacja via ferraty Vodni brana koło Semily.

Vodni Brana w wykonaniu Czechów.

Na szczycie Vodni Brany znajduje się puszka szczytowa, a w niej notes tzw. książeczka wejść, w której na pamiątkę wpisujemy, jaką drogą weszliśmy, kiedy i z kim i jakie były nasze wrażenia. Jest to element zaczerpnięty ze wspinaczki, który może dać satysfakcję i radość zwłaszcza dla dzieci, które mogą poczuć się w tym momencie jak zdobywcy. - Dorośli wedle prawideł wspinaczkowych po wejściu całym zespołem na górę powinni sobie zwyczajnie pogratulować, trzeba zdawać sobie sprawę, iż  konkurowanie miedzy sobą w trudnych warunkach środowiska górskiego jest rzeczą zgubną i niepotrzebną.   

 /Jan Wieczorek/  

Foto: Jan Wieczorek, Ryszard Wieczorek, 

Robert Markowski,Marek Oleksy

 oraz zdjęcia z Internetu.

W ramach działalności Dzikich Sudetów proponujemy Państwu uczestnictwo w szeregu atrakcyjnych eksploracjach i wyprawach turystycznych prowadzonych przez kulturoznawcę i eksploratora sudeckiego Jana Wieczorka, który pokaże Państwu miejsca ze wszech miar interesujące, jak i też dzikie i tajemnicze, a bywa, że całkiem świeżo odkryte... 

DZIKIE SUDETY

e-mail: d.sudety@gmail.com