Wawrzynek wilczełyko - Zabójcze Piękno

(Daphne mezereum L.)

     
    
 
    Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum L.), to objęty ochroną ścisłą na terenie Polski krzew należący do rodziny wawrzynkowatych (Thymelaeaceae Juss.). Naturalny obszar występowania tej rośliny obejmuje Europę, Azję Mniejszą, Kaukaz, Ałtaj i zachodnią Syberię.

W Polsce występuje głównie na południu i w rejonach wschodnich, gdzie rośnie w lasach i borach mieszanych, o dobrym naświetleniu i żyznej glebie, głównie na skraju lasu, a także w miejscach zakrzaczonych i na wyrębach. 

(Daphne mezereum L.)

Wawrzynek słynie z tego, że zakwita przed wypuszczeniem liści w okresie, kiedy większość roślin, pozostaje jeszcze w zimowym uśpieniu, dlatego też wielu miłośników kwiatów posiada go, jako roślinę ozdobną w swoich ogrodach. - Piękne kwiaty odpornego całkowicie na mróz wilczegołyka pojawiają się od miesiąca lutego i kwitną wyrastając bezpośrednio z łodygi, aż do kwietnia.

Łacińska nazwa rośliny (Dafne mezereum) nawiązuje do greckiej nimfy Dafne (gr. Δάφνη Dáphnē), która w mitologii greckiej znana jest z tego, że była ulubienicą bogini łowów, zwierząt, lasów, gór i roślinności Artemidy, lecz głównie z tego, że została na własną prośbę zamieniona przez swojego ojca boga rzeki Penejosa w wawrzyn (laur), aby uniknąć natarczywej miłości Apollina (grecki bóg piękna, światła, życia, zarazy, śmierci, muzyki, wróżb, prawdy, prawa, porządku, patron sztuki i poezji, przewodnik muz i charyt), stąd nimfa Dafne, jest symbolem dziewictwa i niedostępnej miłości. - O czym pisał rzymski poeta Owidiusz. 
 

 Góry Kaczawskie.

 

 Dafne i Apollo.

„Ledwie skończonej prośby wysłuchała rzeka,

Miękka kora pieszczoną pierś Dafne powleka.

Widać włos w liściach, rękę niknącą w gałęzi,

Nogę, dawniej tak lekką, ziemia w sobie więzi,

Wierzch pokrywa jej czoło; i w drzewa postaci

Jeszcze nadobna Dafne piękności nie traci.

Jeszcze do niej Apollo silnym ogniem płonie,

Czuje bicie serca w zdrewniałym już łonie;

Przyciska lube drzewo dla pocałowania,

Ale i drzewo jeszcze uścisków zabrania.”

Owidiusz, Metamorfozy, księga I, wersy 557-566 przeł. Bruno Kiciński. 

Polska nazwa „Wawrzynek wilczełyko”, w pierwszym członie nawiązuje do drzewa laurowego, a w drugim do właściwości nadzwyczaj mocnego na rozciąganie łyka i kory, które to podobnie jak cała roślina są trujące i niebezpieczne niczym drapieżny wilk.  Jest, to tożsame z drugim członem nazwy gatunkowej - „mezereum”, które prawdopodobnie pochodzi od perskiego lub arabskiego wyrazu oznaczającego “martwy”. - Regionalne nazwy także podkreślają ten aspekt: wężowe drewno, wilcze łyko, krzew nędzy, diabelski krzak. 

Właściwości mocnego i nierozrywanego łyka wawrzynkowatych, do których zaliczany jest m.in. wawrzynek wilczełyko wykorzystywane były, do produkcji lin i sznurów, a także do wyrobu wysokiej jakości papieru oraz banknotów (np. edgeworthia papierodajna).

 Góry Kaczawskie.

Wawrzynek wilczełyko, występuje na obszarze całych Sudetów, przy czym częściej jest spotykany w niższych partiach np. w Górach Kaczawskich niż w najwyższych Karkonoszach (liczebność w KPN, to ok. 270 krzewów).   

(Daphne mezereum L.)

Krzew dorasta do ok. 1 metra (czasami nieco wyżej), rozgałęzia się słabo, ale bywają od tego wyjątki.  - Łodyga Wilczegołyka pokryta jest korą o szarobrązowym kolorze, rzucające się w oczy kwiaty mają kolor różowy, choć bywają formy albinotyczne o kwiatach białych.

(Daphne mezereum L.)

W uprawie (w ogrodach) mamy odmiany: „Rubra”(kwiaty różowe lub karmino-purpurowe) „Alba” (białe kwiaty i żółte owoce) i „Alba Plena” (białe pełne kwiaty). 

(Daphne mezereum L.)

W okresie kwitnienia Wawrzynek wilczełyko wydzielają intensywny zapach, zapylany jest przez owady o długich narządach gębowych. Zlatują doń motyle, pszczoły i muchówki, natomiast trzmiele korzystają z nektaru tej rośliny, wygryzając dziurę w dnie kwiatowym, gdyż inaczej nie potrafią się doń dostać. Nektar Wawrzynka z racji tego, że pobierany jest przez pszczoły niekiedy wchodzi w skład miodu wytworzonego przez te pożyteczne owady.  

Trzmiel na Wawrzynku...

(Daphne mezereum L.)

Po przekwitnięciu Wawrzynek wytwarza charakterystyczne (w skupieniach po trzy) czerwone soczyste pestkowe owoce, o średnicy 8 mm. - Odmiany ogrodowe mają owoce m.in. o barwie żółtej.

Jaskrawy kolor owoców przyciąga ptaki m.in. grubodzioby, piegże i jarząbki, które spożywają owoce wawrzynka i po ich przetrawieniu rozsiewają jego nasiona w środowisku. 

 Grubodzioby.

Trzeba pamiętać, że to, co w przyrodzie zazwyczaj jest jaskrawe, jest najczęściej niebezpieczne, jadowite lub trujące! I tak jest również z Wawrzynkiem, a w szczególności z jego jaskrawymi owocami.

(Daphne mezereum L.)

(Daphne mezereum L.)

Wawrzynek wilczełyko, jest rośliną silnie trującą, szczególnie niebezpieczną dla dzieci, gdzie spożycie, w ich wypadku już jednego owocu może skończyć się śmiercią, dlatego chrońmy dzieci przed tą rośliną i nie sadźmy jej w naszych ogrodach dla celów ozdobnych, bo może skończyć się to tragicznie!  

Własności trujące Wawrzynka były znane już w starożytności, roślina służyła wtedy, jako surowiec do sporządzenia skutecznej trucizny, działającej bardzo szybko. Masa zielona rośliny: korzeń, kora, liście zawierają dafnetoksynę i mezereinę.

(Daphne mezereum L.)

Świeża kora ma drażniący, piekący (ostro-palący) smak, zastosowana na skórę i błony śluzowe działa drażniąco wywołuje stan zapalny i opryszczkę i kolejno rumień na twarzy, wymioty, biegunka, objawy neurologiczne i psychiczne, drgawki. - Natomiast po spożyciu ok. 10 owoców Wawrzynka osoba dorosła może umrzeć w wyniku szeregu poważnych zaburzeń.
 

Objawami zatrucia są pieczenie i drętwienie ust, puchnięcie warg, krtani i twarzy, mocny ślinotok, chrypka, trudności w połykaniu. Na tym etapie koniecznie należy wzywać lekarza i jednocześnie doprowadzić do wymiotów, obmyć miejsca kontaktu z rośliną, zewnętrzne i jamę ustną czystą wodą oraz dla odkażenia pic mleko i białko jaj kurzych.  

Roślina działa szkodliwie również na skórę i błony śluzowe; już sam kontakt z nią, bez doustnego spożycia, może powodować zaczerwienienie i obrzęki oraz pojawienie się pęcherzy na skórze, dlatego w pobliżu Wawrzynka, jeśli mamy go już w ogrodzie poruszamy się z maseczką, w odzieży ochronnej i w rękawiczkach!

(Daphne mezereum L.)

 Dafne i Apollo.

Wawrzynek owszem ma właściwości lecznicze stosowane w dawnej medycynie do wyrobu licznych leków: maści – Unguentum Mezerei, plastrów, nalewki – Tinctura Mezerei, wyciągu – Extractum Mezerei, przy reumatyzmie, chorobach wenerycznych, łuszczycy, skrofulozie.

UWAGA samemu nie powinno stosować się tej rośliny jako leku pod żadnym pozorem, ponieważ dawki substancji czynnych tej rośliny niezagrażające życiu można określić jedynie na podstawie profesjonalnej praktyki medycznej.

 Kliknij i obejrzyj film

/ Jan Wieczorek/

Foto: Jan Wieczorek i zdjęcia z internetu.

Bibliografia: W. Giża - "Rośliny Chronione Sudetów" oraz artykuły i książki o  roślinach i ziołach.

Sudeckie Zioła Podbiał Pospolity.

   

 

   Podbiał pospolity (Tussilago farfara), to bylina należąca do rodziny astrowatych, występująca w Europie, Azji i Afryce Pn. w Polsce jest to gatunek pospolity, znany z tego, że kwitnie już w okresie przedwiosennym pierwsze kwiaty mogą pojawić się już  w lutym, jednak masowo podbiał kwitnie w okresie od marca do maja. 

Podbiał pospolity.

Podbiał pospolity rośnie na glebach mało wymagających osuwiskach, skarpach, w strefie brzegowej jezior i rzek, na hałdach pokopalnianych, w dawnych kamieniołomach, piarżyskach, glebach gliniastych i kamienistych. 

Podbiał pospolity.

 Podbiał pospolity.

Podbiał pospolity ma charakterystyczne kwiaty barwy złocistożółtej. W ziołolecznictwie wykorzystuje się młode, ale już dobrze rozwinięte liście. Zbiera się je w marcu i kwietniu.

Działanie. Łagodzące podrażnienia, wykrztuśne, przeciwzapalne i nieznacznie przeciwbakteryjne. Stosuje się w nieżytach górnych dróg oddechowych, przewlekłych zapaleniach oskrzeli, bólu gardła.

Podbiał pospolity.

Zewnętrznie – do obmywań i okładów  w łojotokowym zapaleniu skóry, stanach zapalnych skóry, oparzeniach słonecznych.

 Podbiał pospolity.

Postacie leku. Odwar. 1 łyżkę liści zalać 1 i ½  szklanki ciepłej wody, ogrzewać do wrzenia, gotować pod przykryciem przez 3 minuty. Odstawić na 10 minut, przecedzić pić 1/4 szklanki 3-5 razy dziennie między posiłkami przy kaszlu. Ten sam odwar można stosować do okładów na stłuczenia, siniaki.

 Podbiał pospolity.

Skład chemiczny i działanie: Liście zawierają śluz, olejek lotny, gorycze, garbniki, kwas galusowy, iralinę, cholinę i inne. Działają osłaniająco, wykrztuśnie i przeciw-kaszlowo.

Ostrzeżenia. Dawki większe od zalecanych mogą spowodować uszkodzenia wątroby.

/Jan Wieczorek/ 

Foto Jan Wieczorek i zdjęcia z internetu  

Bibliografia: J.Kwaśniewska, K.Mikołajczyk - "Zbieramy zioła" oraz na podstawie wielu książek o ziołach.

W ramach działalności Dzikich Sudetów proponujemy Państwu uczestnictwo w szeregu atrakcyjnych eksploracjach i wyprawach turystycznych prowadzonych przez kulturoznawcę i eksploratora sudeckiego Jana Wieczorka, który pokaże Państwu miejsca ze wszech miar interesujące, jak i też dzikie i tajemnicze, a bywa, że całkiem świeżo odkryte... 

DZIKIE SUDETY

e-mail: d.sudety@gmail.com